اثربخشی درمان تعامل والد -کودک بر کاهش نشانه های اختلال اضطراب جدایی

نویسندگان

دانشگاه اصفهان

چکیده

مقدمه: اختلال اضطراب جدایی، اضطرابی افراطی و نامتناسب از لحاظ رشدی درباره جدایی فرد از خانه یا از افرادی که به آنها دلبستگی دارد، است. درمان تعامل والد- کودک، یک رویکرد درمانی است که تکنیک‌های رفتاری و سنتی را در درمان مشکلات رفتاری کودکان یکپارچه می‌کند. هدف این پژوهش بررسی تأثیر درمان تعامل والد- کودک روی مادران بر میزان کاهش علائم اضطراب جدایی در کودکان بوده است.
روش: این طرح پژوهشی به صورت نیمه تجربی و از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با یک گروه مقایسه، انجام شد. نمونه‌گیری به شیوه نمونه‌گیری در دسترس صورت گرفت، چرا که افراد انتخاب شده فقط از داخل مهد کودک‌ها انتخاب شدند. در این روش ابتدا 3 منطقه (مناطق 1، 2 و 6) به طور تصادفی از میان مناطق 12 گانه شهر مشهد انتخاب شده و از این مناطق انتخابی، 11مهد کودک به صورت تصادفی انتخاب شدند. تعداد افراد شناسایی شده دارای ملاک‌های اضطراب جدایی طبق پرسشنامه CSI-4 در این مهد کودک‌ها، 83 نفر بودند که در نهایت، از این تعداد، دو گروه 12 نفری از کودکان دارای اضطراب جدایی به طور تصادفی انتخاب و مادران آنها نیز به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و مقایسه قرار گرفتند. 5 جلسه مداخله که بر اساس برنامه درمان مبتنی بر تعامل والد- کودک تدوین شده بود، روی مادران گروه آزمایش انجام شد. گروه مقایسه در خصوص درمان تعامل والد- کودک هیچگونه آموزشی دریافت نکرد. پس از پایان آموزش از هر دو گروه آزمایش و مقایسه پس‌آزمون گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که درمان تعامل والد- کودک، در شدت علائم اضطرابی در گروه آزمایش از نظر آماری کاهش معناداری پدید آورده است (001/0p

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Effectiveness of Parent - child Interaction Therapy on Reduction of Symptoms in Separation Anxiety Disorder

نویسندگان [English]

  • Marzieh Abbasi
  • Hamid Taher Neshat Dost
  • Hamid Reza Agha Mohamadian sher-baf
چکیده [English]

Introduction: Separation anxiety disorder (SAD) is characterized by developmentally inappropriate and excessive anxiety concerning separation from home or those to whom the individual is attached. Parent-child interaction therapy (PCIT) is a treatment approach that integrates traditional and behavioral techniques in the treatment of behavior problems in young children. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of parent-child interaction therapy (PCIT) in reducing of the separation anxiety of children. Method: This study was carried out as semi experimental and pre test-posttest doing with a comparison group. The Sampling was made using in available method. At first three regions (1, 2 & 6) out of 12 regions in Mashad was chosen from which 11 kindergartens were randomly selected. According to CSI-4 the children that had the symptoms of separation anxiety was 83. At the end, two groups of 12 children randomly selected and the mothers were also randomly assigned to two groups of experiment and comparison group. The experimental group had 5intervention sessions of parent-child interaction therapy (PCIT). The comparison group had no PCIT. At the end of treatment, a post test was taken from both groups. Results: The results of covariance analysis showed significant reduction in symptoms of separation anxiety in experimental group compared with control group (p

کلیدواژه‌ها [English]

  • Separation anxiety disorder
  • Treatment
  • Parent - child interaction