اثربخشی روان درمانی کوتاه مدت روابط موضوعی برکاهش شدت افسردگی و مشکلات بین فردی زنان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی با همبودی اختلال‌های شخصیت خوشه C

نویسندگان

دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

چکیده

مقدمه: همبودی اختلال‌های شخصیت معمولاً با افزایش خطر عود، مزمن شدن و کاهش اثربخشی درمان در بیماران افسرده همراه است. این مطالعه به بررسی اثربخشی روان درمانی کوتاه مدت روابط موضوعی بر کاهش شدت افسردگی و مشکلات بین فردی زنان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی با همبودی اختلال‌های شخصیت خوشه C پرداخت.
روش: 6 آزمودنی که واجد ملاک‌های ورود و خروج بودند با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در یک طرح آزمایشی تک آزمودنی، از نوع A/B با پیگیری قرار داده شدند. هر آزمودنی پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه روابط بین فردی را هر هفته در 3 جلسه خط پایه، 15 جلسه درمان و 3 جلسه پیگیری تکمیل کرد. برای تحلیل داده‌ها از بازبینی دیداری نمودارها، ضریب اندازه اثر کوهن برای معناداری آماری و درصد بهبودی برای معناداری بالینی استفاده شد.
یافته‌ها: آزمودنیها در مجموع به 55 درصد بهبودی در کاهش شدت افسردگی با اندازه اثر 92/1 و 42 درصد بهبودی در مشکلات بین فردی با اندازه اثر 06/2 رسیدند که در مرحله پیگیری هم ادامه داشتند.
نتیجه‌گیری: اثربخشی روان درمانی کوتاه مدت روابط موضوعی بر کاهش شدت افسردگی و مشکلات بین فردی زنان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی با همبودی اختلال‌های شخصیت خوشه C از معناداری آماری و بالینی نسبتاً خوب برخوردار بود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Efficacy of Brief Object Relations Psychotherapy on Reduction of Depression Severity and Interpersonal Problems of Women suffer from Major Depressive Disorder Comorbid with Cluster C Personality Disorders

نویسندگان [English]

  • Shima Shakiba
  • Parvaneh Mohammad - Khani
  • Abbas Pour-Shahbaz
  • Nahaleh Moshtagh-Bidokhti
چکیده [English]

Introduction: Co morbid personality disorders causes relapse, chronocity and lack of recovery from depression. The current study investigated the efficacy of Brief Object Relations psychotherapy on reduction of depression severity and interpersonal problems of women suffer from major depressive disorder co morbid with cluster C personality disorders.
Method: By purposeful sampling method, 6 subjects met the in/exclusion criteria, were participated in a single subject design study randomly. Interventions were arranged based on A/B with follow up design. Each subject completed Beck Depression Inventory (BDI-II) and interpersonal Questionnaire every session during 3 baselines, 15 treatment and 3 follow up assessment sessions. Data were analyzed by visual analysis of graphic displays, Cohen’s coefficient effect size for statistical significance and remission rate for clinical significance.
Results: Patients totally reached 55% remission in depression severity with mean effect size 1.92 and 42% remission in interpersonal problems with mean effect size 2.06. Gains were maintained in follow up.
Conclusion: The efficacy of Brief Object Relations psychotherapy on reduction of depression severity and interpersonal problems of women suffer from major depressive disorder co morbid with cluster C personality disorders was statistically and clinically significant.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Object relations
  • depression
  • Interpersonal problems
  • Brief psychotherapy
  • Cluster C personality disorders