مقایسه‌ی اثر ارجاع به خود در حافظه‌ی کاری عاطفی در دو گروه زنان افسرده و غیر افسرده

نویسندگان

دانشگاه تهران

چکیده

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه‌ی اثر ارجاع به خود در حافظه‌ی کاری عاطفی در دو گروه زنان افسرده و غیر افسرده بود.
روش: در این پژوهش 27 زن افسرده با روش نمونه‌گیری در دسترس و بعد از گرفتن تشخیص افسردگی بر مبنای ملاک‌های نسخه چهارم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی توسط روان‌شناس و 27 زن غیر افسرده با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌ی افسردگی بک و تکلیف رایانه‌ای n تعداد به عقب به دست آمد. سپس درصد پاسخ‌‌های صحیح با استفاده از آزمون آماری t همبسته و تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج آزمون t همبسته نشان داد که افراد افسرده در پاسخ به محرک‌های مربوط به خود بهتر از محرک‌های مربوط به دیگران عمل می‌کنند. اما نتایج تحلیل کواریانس با کنترل سن و سال‌های تحصیلات نشان داد که بین دو گروه تفاوتی در اثر ارجاع به خود دیده نمی‌شود.
نتیجه‌گیری: زنان افسرده همانند زنان غیرافسرده محرک‌های مربوط به خود را بهتر از محرک‌های مربوط به دیگران شناسایی و طبقه‌بندی می‌کردند که این یافته را می‌توان ناشی از نقش بسط بیشتر و سازماندهی بهتر در پردازش اطلاعات مربوط به خود دانست. ضمناً شباهت دو گروه در اثر ارجاع به خود با مدل ویلیامز درباره عدم سوگیری پردازش‌های خودکار اولیه همخوانی دارد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Comparison of Self-Reference Effect on Affective Working Memory in Depressed and Non-Depressed Women

نویسندگان [English]

  • Zahra Behjati
  • Javad Hatemi
  • Reza Rostmai
  • Sanaz Khammani
چکیده [English]

Introduction: The purpose of present study was to investigate and compare self-reference effect on affective working memory in depressed and non-depressed women.
Method: Twenty seven patients with major depressive disorder according to DSM-IV criteria were matched by age with 27 normal controls using convenience sampling method. Data collected by the Beck Depression Inventory (BDI) and the n-back task. Accuracy rate were analyzed using analysis of covariance and paired sample t-test.
Results: Paired samples t-test indicated that depressed individuals respond to self-referential stimuli better than other-referential stimuli (t= -2/65, p< 0/01). The results of analysis of covariance controlling for age and years of education showed no difference between groups in self-reference effect (F= 1/53, p>0/05).
Conclusion: Depressed women same as non-depressed women identify and categorize self-referential stimuli better than other-referential stimuli. These findings may be due to promoted elaboration and better organization of information in processing self-relevant information. Also similarity of two groups in self-reference effect is in line with Williams’s model which proposed that depressed persons are not characterized by biases in early processing.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Reference Effect
  • Affective Working Memory
  • depression