اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر خودتوانمند‌سازی اجتماعی دانش‌آموزان پسر با اختلال ریاضی

نویسندگان

1 گروه روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

2 دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

3 گروه روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی دانشگاه تهران

چکیده

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر خودتوانمندسازی اجتماعی دانش‌آموزان پسر با اختلال ریاضی بود.
روش: از جامعه آماری دانش‌آموزان پسر 13 تا 15 ساله‌ با اختلال ریاضی که در سال تحصیلی 91-1390 در مراکز اختلال یادگیری شهرستان‌های تهران مشغول به تحصیل بودند، 40 نفر به شیوه نمونه‌گیری تصادفی انتخاب و در یکی از 2 گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش در 9 جلسه 50 دقیقه‌ای (هفته‌ای یک جلسه) در زمینه مهارت‌‌های زندگی آموزش دریافت کرد؛ ولی گروه کنترل در این جلسات شرکت نکردند. تمامی آزمودنی‌ها پیش و پس از مداخله آموزشی، پرسشنامه خودتوانمندسازی اجتماعی را تکمیل کردند. داده‌های حاصل از پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که آموزش مهارت‌های زندگی اثر معناداری بر خودتوانمندسازی اجتماعی دانش‌آموزان با اختلال ریاضی دارد. همچنین نتایج، بیانگر اثر مثبت و معنادار آموزش مهارت‌های زندگی بر مهارت‌‌های شناختی، رفتاری، کفایت‌ هیجانی و آمایه‌ انگیزشی در دانش‌آموزان با اختلال ریاضی بود.
نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‌های زندگی می‌تواند خودتوانمندسازی اجتماعی دانش‌آموزان پسر با اختلال ریاضی را بهبود بخشد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Life Skills Training on the Social Self-Competency in Boy Students with Dyscalculia

نویسندگان [English]

  • Masoomeh Pourmohamadreza Tajrishi 1
  • Seyedeh Somayeh Jalil e Abkenar 2
  • Mohammad Ashoori 3
1
2
3
چکیده [English]

Introduction: The purpose of this study was to determine the effectiveness of life skills training on the social self-competency of boy students with dyscalculia.
Method: 40 students were chosen randomly from the population consists of students with dyscalculia aged 13-15 years old whom studying in learning disabilities centers in Tehran province in 2011-2012 academic year. They allocated to experimental and control group equally (each consists of 20 individuals). Experimental group participated in 9 sessions (each session lasts for 50 minutes) weekly and received life skills training, but control group did not. All subjects completed social self-competency questionnaire before and after intervention. Data were collected from pre-test and post-test situations and analyzed by multiple analysis of variance (MANOVA).
Results: The results of MANOVA shown that life skills training have significant effect on social self-competency of students with dyscalculia. Also, the results revealed that life skills training have positive and significant effect on cognitive and behavioral skills, emotional competency and motivational set in students.
Conclusion: Life skills training can improve social self-competency of boy students with dyscalculia

کلیدواژه‌ها [English]

  • Keywords: Life Skills
  • Social Self-Competency
  • Dyscalculia