اثربخشی هنر درمانی گروهی بیانگر بر افزایش مؤلفه های رفتاری و هیجانی خودپنداره ی کودکان مراکز شبه خانواده

نویسندگان

1 دانشگاه سمنان

2 دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی هنر درمانی بر افزایش مؤلفه های رفتاری و هیجانی خودپنداره ی کودکان مقیم در مراکز شبه خانواده بود.
روش: طرح این پژوهش از نوع شبه آزمایشی به صورت پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی پژوهش شامل 84 دختر در دو مرکز شبه خانواده در سطح شهر مشهد بود که نمونه این پژوهش 28نفر از کودکان مقیم در این مراکز را شکل دادند و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها به شیوه ی تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش 10 جلسه ی 90 دقیقه ای مداخله ی هنر درمانی گروهی را دریافت کرد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. هر دو گروه در دو مرحله ی پیش از مداخله و پس از مداخله مورد سنجش قرار گرفتند. ابزار سنجش در این پژوهش مقیاس خودپنداره آهلووالیا بود. داده ها با روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که آزمودنی‌های گروه آزمایش پس از مداخله از لحاظ سازگاری رفتاری، ظاهر جسمانی، اضطراب، شادمانی و رضایتمندی به طور معنادار بر گروه کنترل برتری داشتند؛ اما تفاوت نمره ی محبوبیت بین دو گروه معنادار نبود.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته های پژوهش، هنردرمانی گروهی در افزایش خودپنداره کودکان مقیم مراکز شبه خانواده مؤثر است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Expressive Art Group Therapy on Increasing Behavioral and Emotional Components of Self-Concept of Children in Family-Like Community Centers

نویسندگان [English]

  • Sh Zarezadeh-Kheibari 1
  • P Rafienia 1
  • M Asghari-Nekah 2
1
2
چکیده [English]

Introduction: The purpose of this study was to examine effectiveness of expressive art group therapy on increasing behavioral and emotional components of self-concept of girls living in family-like centers of Mashhad.
Method: The present study was administered with a quasi-experimental design. Statistical society included all primary school parentless and poor-parenting girls living in family-like centers of Mashhad. 28 persons were chosen by available method among two eligible of these centers and placed randomly into experimental and control groups. Children Self Concept Scale (1969) was completed by participants in two stages, before and one week after intervention. Expressive art group therapy as an intervention was given experimental group in 10 sessions, two sessions per week, each session, 90 minutes and data were proceeded by repeated measures analysis of variance.
Results: Result showed that children of experimental group in Behavioral Adjustment, Physical Appearance and Attributes, Freedom from Anxiety and Happiness and Satisfaction were superior to children of control group, but scores of Popularity were not significant in two groups.
Conclusion: It seems that expressive art group therapy can be useful to increase behavioral and emotional components of self-concept of girls living in family-like centers.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Expressive Art Group Therapy
  • Behavioral and Emotional Components of Self-Concept
  • Family-Like Community Centers