اثربخشی برنامه قدرت مقابله بر اختلال نافرمانی مقابله‌ای، مشکلات توجه و مهارت‌های ارتباطی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

2 کارشناس ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات قزوین، قزوین، ایران

چکیده

مقدمه: اختلال نافرمانی مقابله‌ای، یک اختلال شایع و ناتوان‌کننده در کودکان است که با میزان بالایی از مشکلات توجه و مشکلات ارتباطی همراه است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه قدرت مقابله بر اختلال نافرمانی مقابله‌ای و اختلال‌های همبود آن (نارسائی توجه و مهارت‌های ارتباطی) در کودکان بود.
روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. حجم شرکت‌کنندگان در پژوهش 32 نفر (18 نفر گروه آزمایش و14 نفر گروه کنترل) با روش نمونه­گیری هدفمند که نشانه‌های اختلال نافرمانی مقابله‌ای و اختلال‌های همبود آن یعنی مشکلات توجه و نقص در مهارت‌های ارتباطی داشتند را شامل می‌شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسشنامه سیاهه رفتاری کودک از نظام سنجش مبتنی بر تجربه آخنباخ و پرسشنامه خودکارآمدی کودکان در روابط بین فردی با همسالان ویلر بود. برنامه قدرت مقابله با والدین و کودکان گروه آزمایش در16 جلسه گروهی 90 دقیقه‌ای از ابتدای سال تحصیلی 1393-1394 تا اواخر سال تحصیلی انجام شد. گروه کنترل نیز علاوه بر دریافت خدمات معمول مشاوره در فهرست انتظار برای مداخله قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون کوواریانس استفاده شد.
یافته‌ها: براساس نتایج به دست آمده، برنامه قدرت مقابله بر روی اختلال نافرمانی مقابله‌ای ومشکلات توجه تأثیر معناداری بر گروه آزمایش داشت، اما برنامه قدرت مقابله بر مهارت‌های ارتباطی با همسالان کودکان با اختلال نافرمانی مقابله‌ای، تأثیر معناداری نداشت.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها بیانگر آن است که برنامه قدرت مقابله به عنوان یک برنامه اثربخش در حیطه اختلال نافرمانی مقابله‌ای و مشکلات توجه است. با این وجود، نیاز به پژوهش‌های بیشتر و تغییر در محتوای برنامه برای اثربخشی در حیطه افزایش مهارت‌های ارتباطی دارد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Coping Power Program on Oppositional Defiant Disorder, Attention Problems and Communication Skills

نویسندگان [English]

  • Mahdi Ghodrati Mirkouhi 1
  • N. Mashoof-Fard, 2
1 استادیار، گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2 کارشناس ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات قزوین، قزوین، ایران
چکیده [English]

Introduction: Oppositional defiant disorder is a common and debilitating disorder in children which is associated with high rates in attention and communication problems. The purpose of this study was to evaluate effectiveness of coping power program on oppositional defiant disorder, attention problems and communication skills.
Method: In the present study, quasi-experimental method with pre-test and post-test and control group was used. The sample includes 34 children with oppositional defiant disorder, attention problems and communication skills (18 children in experimental group and 14 children in control group) that were selected by purposive sampling. Tools included Child Behavior Checklist (CBCL) and Children’s Self- efficacy for Peer Interaction scale (CSPI).
Coping power program with patents and children in experimental group was held in 16 sessions of 90 minutes from the beginning of 2014-2015 academic years to end of academic year. Control group addition to receive the usual counseling was on the waiting list for intervention. In addition the control group received a usual counseling visit.
Results: Based on the results, coping power program had significant effect on  oppositional defiant disorder (ODD) and attention problems in experimental children group, whereas no significant effect found for communication skills with peers.
Conclusion: Results indicated coping power program as an effective treatment for oppositional defiant disorder and attention problems. However, more research is needed and changes in the content of effectiveness in the field of communication skills seems necessary.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Coping Power Program
  • oppositional defiant disorder
  • attention deficit
  • communication skills with Peers

مراجع

1- Association AP. DSM-5 task force. Diagnostic and statistical manual of mental disorders: DSM-5 5th ed Washington, DC: American Psychiatric Association. 2013;44:947.
2- Desafiante PdTN. Prevalence of Oppositional Defiant Disorder in a sample of Spanish children between six and sixteen years: teacher’s report. Actas Esp Psiquiatr. 2015;43(4):213-20.
3- Kring A JS, Davison G, Neale J. Abnormal Psychology. ed t, editor. Washington: John Wiley & Sons; 2014.
4- Drabick DA, Gadow KD, Loney J. Source-specific oppositional defiant disorder: comorbidity and risk factors in referred elementary schoolboys. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry. 2007;46(1):92-101.
5- Vitiello V, Williford AP. Relations between social skills and language and literacy outcomes among disruptive preschoolers: Task engagement as a mediator. Early Childhood Research Quarterly. 2016;36:136-44.
6- Ryan SR, Stanger C, Thostenson J, Whitmore JJ, Budney AJ. The impact of disruptive behavior disorder on substance use treatment outcome in adolescents. Journal of substance abuse treatment. 2013;44(5):506-14.
7- Lochman JE, Boxmeyer C, Powell N, Roth DL, Windle M. Masked intervention effects: Analytic methods for addressing low dosage of intervention. New Directions for Evaluation. 2006;2006(110):19-32.
8- GhodratiM SP, Abdollahi Gh. . Effectiveness cogivitve behavior therapy base on parenting eduction on Oppostional Defiant Disorder Symptomes. J Except Individ. 2015;4(50-61).
9- Safari S FS, Abedi A. effect of play therapy with Cognitvie behavioral approach on reduction symptoms of Oppostiona Defian Disorder in Students. J Clin Psychol. 2011;4:2-5.
10- Andrade B BD, Naber A. . Parenting Skills and Parent Readiness for Treatment Are Associated With Child Disruptive Behavior and Parent Participation in Treatment. . Behav Ther. 2015;46:365-78.
11- Lin X, Li L, Chi P, Wang Z, Heath MA, Du H, et al. Child maltreatment and interpersonal relationship among Chinese children with oppositional defiant disorder. Child abuse & neglect. 2016;51:192-202.
12- Gadow KD, Arnold LE, Molina BS, Findling RL, Bukstein OG, Brown NV, et al. Risperidone added to parent training and stimulant medication:effects on attention-deficit/hyperactivity disorder, oppositional defiant disorder, conduct disorder, and peer aggression. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry. 2014;53(9):948-59 e1.
13- Matios V LJ, editor. Oppostional defiand and condut disorder in childhood. Tehran: Avaie Noor; 2014.
14- Wells K LJ, Lenhart L. . Manual of cognitive behaviror coping power program. Work book. Valizade S H BR, editor. Tehran: Arjmand; 2011.
15- Lochman J E WK. Effectiveness of the coping power program and of classroom intervention with aggressive children: Outcomes at a 1-year follow-up. Behav Ther 2003;34:493-515.
16- Lochmann J, FitzGerald D, Gage S, Kanaly M, Whidby J, Barry T, et al. Effects of a social-cognitive intervention for aggressive deaf children: The Coping Power program. JADARA-ROCHESTER NY-. 2001;35(2):39-61.
17- Lochman JE, Wells KC. The coping power program for preadolescent aggressive boys and their parents: outcome effects at the 1-year follow-up. Journal of consulting and clinical psychology. 2004;72(4):571-8.
18- Matos M BJ, Guillermo B. . Parent-child interaction therapy for Puerto Rican preschool children with ADHD and behavior problems: A pilot efficacy study.         . Fam Process 2009;2: 11-21.
19- Wagner SM, McNeil CB. Parent-Child Interaction Therapy for ADHD: A Conceptual Overview and Critical Literature Review. Child & Family Behavior Therapy. 2008;30(3):231-56.
20- Thomas R, Zimmer-Gembeck MJ. Behavioral outcomes of Parent-Child Interaction Therapy and Triple P-Positive Parenting Program: a review and meta-analysis. Journal of abnormal child psychology. 2007;35(3):475-95.
21- Achenbach T RL, editor. Manual for the achenbach system of emirically based assessment: School- age forms and profiles. Adaptation and standardization: Minaei, A. . Tehran: Exceptional children researchinistitue; 2001.
22- Wheeler V A. LGW. Assessment of children’s self-efficacy for social interactions with peers. Dev Psychol. 1982;18 795-805.
23- M. H. Compratinve perceted self efficacy in social intractions with peers in boy and girls studens. . Psychological Stud. 2005;4:87-103.
24- Van de wiel N MW, Cohen-Kettenis P, Massen G, Lochman J,VanEngland H. . The effectiveness of experimental treatment when compared with care as usual depends on the type of care as usual. Behav Modif. 2007;31 298-312.
25- Balali R AA. Efectiveness of parenting education program on reduction behavioral problems in children. Appl Psychol. 2010;204:107-21.
26- Sohrabi F AH, Arabzadeh Kohpani, Z. . Efectiveness Barkly parenting education program on reduction oppostional defiant disorder symptoms in preschool children. Sch Psychol. 2014;2 82-103.
27- Zargarinejad Q YR. Effectiveness of parentingeducation in behavioral problems in ADHD children (case study). Psychol Stud. 2005;2:29-48.
28- Hinshaw SP, Lee SS. Conduct and oppositional defiant disorders. Child psychopathology. 2003;2(1):144-98.
 

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 13 خرداد 1395
  • تاریخ پذیرش: 08 آبان 1396

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار