معناداری بالینی تغییر در کارآزمایی‌های بالینی درد مزمن

نویسندگان

دانشگاه شاهد

چکیده

مقدمه: در درمان‌های درد مزمن، معناداری تغییرات درمانی غالباً با به کارگیری روش‌های معناداری آماری انجام می‌شود. علیرغم اهمیت این روش‌ها، استفاده از آنها در تعیین اهمّیت تغییرات درمانی با محدودیت‌های اساسی همراه است. پژوهشگران، با هدف غلبه بر این محدودیت‌ها، روش‌های معناداری بالینی را به منظور تعیین اهمیّت بالینی تغییرات درمانی، پیشنهاد کرده‌اند.
روش: از بیماران یک درمانگاه درد، 57 بیمار درد مزمن با شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با فاصله 4 هفته، پرسشنامه خودکارآمدی درد، مقیاس‌های افسردگی، اضطراب، استرس، پرسشنامۀ چند وجهی درد، پرسشنامۀ ناتوانی جسمی و فرم کوتاه زمینه یابی سلامت را دو بار کامل کردند. ضرایب همبستگی پیرسون بین نمره‌های دوبار اجرا محاسبه شد و از آنها برای محاسبۀ شاخص تغییر پایا در سطح خودکارآمدی درد و شدت افسردگی 11 بیمار درد مزمن که با شیوۀ رفتار درمانی شناختی مورد درمان قرار گرفته بودند، استفاده شد. معناداری آماری تغییرات درمانی خودکارآمدی درد و افسردگی نیز با استفاده از آزمونt محاسبه شد.
یافته‌ها: آزمون معناداری آماری حاکی از بهبود معنادار بیماران در سطح خودکارآمدی درد و افسردگی در پایان درمان در مقایسه با قبل از درمان بود. محاسبه شاخص تغییر پایا به عنوان یک شیوۀ تعیین معناداری بالینی تغییرات درمانی نشان داد که 9 بیمار در متغیّر خودکارآمدی و 8 بیمار در متغیّر افسردگی به حدی از تغییر که بتوان آن را از نظر بالینی معنی‌دار دانست، دست یافته‌اند.
نتیجه‌گیری: در حالیکه روش‌های معناداری آماری اطلاعی در مورد پاسخ درمانی تک تک بیماران فراهم نمی‌آورد، استفاده از روش‌های معناداری بالینی می‌تواند نشان دهد که کدام بیمار توانسته است به سطحی از تغییر که بتوان آن را از نظر بالینی معنادار تلقی کرد، دست یافته است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Clinically Significant Change in the Clinical Trials of Chronic Pain

نویسندگان [English]

  • Mohammad Ali Asghari-Moghadam
  • Mohammad Reza Shaeiri
  • Vajiheh Hamedi
  • Razieh Shehni
  • Narges Mehrabian
چکیده [English]

Introduction: Determining the amount of changes produced in the treatment of chronic pain patients is important. Statistical tests of significance are usually used for this purpose. Although important, the use of statistical tests of significance in determining treatment improvements is associated with a number of limitations. To overcome these limitations, investigators have recommended using clinical significance to determine whether or not the treatment outcome is clinically significant.
Method: Chronic pain patients from a pain clinic (57) were selected, using a convenience sampling method. These patients completed twice, a series of questionnaires with a 4-week interval: Pain-Self-Efficacy Questionnaire, Depression Anxiety Stress Scales, Multidimensional Pain Inventory, Physical Disability Questionnaire and Short form Health Survey. Pearson correlations were calculated between the scores of the patients obtained over the 4-week interval. These test-retest coefficients were used to establish a reliable change index for the two measures of pain self-efficacy and depression of the 11 chronic pain patients treated with cognitive behaviour therapy. Statistically significant changes of the pain self-efficacy and depression were examined, using paired sample t-tests.
Results: The results of tests of statistical significance provide evidence of statistically significant improvements at post-treatment in both measures of pain self-efficacy and depression. The results of a reliable change index (as one of the measures of clinical significance) documented that 9 of the 11 patients on the pain self-efficacy variable and 8 of the 11 patients on the depression variable achieved clinically significant gains.
Conclusion: While statistical tests of significance provide little or no information regarding the variability in treatment response from person to person, tests of clinical significance go beyond this limitation and indicate who achieved clinically significant change.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Statistical significance
  • Clinical significance
  • Reliable change index
  • Test-retest Coefficients
  • Chronic Pain