اثربخشی درمان فراشناختی گروهی بر باورهای فراشناختی، نگرانی و حوزه‌های نگرانی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

نویسندگان

چکیده

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان فراشناختی گروهی بر باورهای فراشناختی، نگرانی و حوزه‌های نگرانی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود.
روش: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر مراجعه کننده به کلینیک‌های دانشگاه تهران بود. تعدادی از بیماران مذکور به شیوه در دسترس انتخاب شدند. سپس با استفاده از پرسشنامه‌های فراشناخت، نگرانی ایالت پنسیلوانیا، و پرسشنامه حوزه های نگرانی و مصاحبه ساختار یافته بالینی برای اختلالات روانی توسط روان‌پزشک، 30 آزمودنی انتخاب شدند و در نهایت به صورت تصادفی در دو گروه (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) جایگزین شدند. از 15 نفر آزمودنی گروه آزمایش، 12 نفر درمان را تکمیل کردند. درمان فراشناختی گروهی در 10 جلسه 120 دقیقه‌ای طی 5/2 ماه در گروه آزمایش انجام گرفت. تمام آزمودنی‌ها قبل و بعد از درمان و در دوره پیگیری سه ماهه پرسشنامه‌های پژوهش را تکمیل کردند.
یافته‌ها: نتایج حاصل از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان فراشناختی گروهی اثر معنی‌داری بر کاهش باورهای فراشناختی منفی دارد. همچنین نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان فراشناختی گروهی به طور معنی‌داری باعث کاهش نگرانی و حوزه‌های نگرانی شده است. نتایج ذکر شده در مرحله پیگیری حفظ شدند.
نتیجه‌گیری: درمان فراشناختی گروهی بر کاهش میزان باورهای منفی فراشناختی و نگرانی بیماران تأثیر گذار است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Group Metacognitive Therapy on Metacognitive Beliefs, Worry and Worry Domains in patients with Generalized

نویسندگان [English]

  • Fatemeh Hoseini Ghafari
  • Parvaneh Mohammadkhani
  • Abbas Pourshahbaz
  • Behrooz Dolatshahi
چکیده [English]

Introduction: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of group metacognitive
therapy (G-MCT) on metacognitive beliefs, worry and worry domains in individuals with generalized
anxiety disorder (GAD).
Method: The statistical society was all outpatients With GAD presenting to clinics in Tehran
counselling center. A number of the patients conveniently were selected. Then using of Metacognition
Questionnaire (MCQ-30), Penn-State Worry Questionnaire (PSWQ) and Worry Domain
Questionnaire (WDQ) and the Structured Clinical Interview for DSM-IV Disorders (SCID-I). 30
females were selected and finally assigned in two groups randomly (15 in experimental group and 15
in control group). From 15 patients of experimental group, 12 patients completed the treatment. Group
metacognitive therapy was administered to the experimental group in ten, 120 minutes sessions during
2.5 months period. All subjects completed questionnaires before and after intervention and in followup
period after 3 months.
Results: The results of ANCOVA test showed that Group metacognitive therapy have significant
effect on negative metacognitive beliefs. The results of ANCOVA test also showed that Group
metacognitive therapy significantly have decreased worry, and worry Domain. These results remained
in 3 months follow-up period.
Conclusion: Group metacognitive therapy has some more benefits on metacognition beliefs and
worry.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Keywords: Group Metacognitive Therapy
  • Metacognitive Beliefs
  • Generalized Anxiety Disorder