اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی (مبتنی بر آموزش مهارت ها) بر پرخاشگری نوجوانان

نویسندگان

چکیده

مقدمه: با توجه به اینکه پرخاشگری پیامدهای زیانباری برای نوجوان و اطرافیان آنها دارد، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی (مبتنی بر آموزش مهارت ها) بر پرخاشگری نوجوانان انجام شد.
روش: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی به صورت پیش آزمون-پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل می باشد. نمونه آماری شامل 24 نوجوان پرخاشگر (با توجه به نمره حاصله از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری ) بودند که از بین مدارس شبانه روزی انتخاب شدند و پس از موافقت با شرکت در پژوهش، به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار این پژوهش، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری بوده. معیار ورود به پژوهش، کسب نمره یک انحراف استاندارد بالای میانگین در این مقیاس بود. روش درمانی پژوهش، شامل هشت جلسه درمانی بر اساس دستورالعمل اجرایی میلر و همکاران بود.
یافته ها: با توجه به یافته های پژوهش، رفتار درمانی دیالکتیک باعث کاهش پرخاشگری نوجوانان گردید. در بررسی ابعاد پرخاشگری شامل رفتاری(فیزیکی و کلامی )، شناختی و هیجانی بر اساس آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری، آثار بین آزمودنی های فقط بعد هیجانی پرخاشگری به سطح معنا داری آماری رسید.
نتیجه گیری: رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی مبتنی بر آموزش مهارت ها، از طریق اثرگذاری بر بعد هیجانی پرخاشگری باعث بهبودی پرخاشگری نوجوانان می گردد. با وجود این، رفتار درمانی دیالکتیک گروهی طی یک دوره درمانی 8 جلسه ای برای کاهش ابعاد رفتاری و شناختی پرخاشگری نوجوانان کافی نیست. این امر لزوم یک مداخله جامع تر برای کاهش دو بعد دیگر را یادآور می سازد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Group Dialectical Behavior Therapy (Based on Skills Training) on Aggression in Adolescents

نویسندگان [English]

  • M Alijanzadeh
  • Sh Makvand-Hosseini
  • F Kianersi
چکیده [English]

Introduction: As aggression has destructive consequences on aggressive adolescents and their relatives, this study aimed to investigate the effectiveness of Dialectical Behavior Therapy (DBT) on aggression reduction in adolescents.
Method: The design was Quasi-experimental with pretest-posttest groups. The statistical sample included 24 aggressive adolescents who were selected from the boarding schools, using their scores in Aggression Scale Buss and Perry (AG) and then, were randomly divided between two control and experimental groups. The instrument applied in this research was a 29-items questionnaire, which assesses dimensions and total aggression. The criteria for being included in the study were an aggression score, one standard deviation above the average score in adolescents and also the participation of adolescents in training sessions. The therapeutic method was an 8-session therapeutic program, according to Miller manual.
Results: According to the research findings, dialectical behavior therapy reduced global aggression in adolescents. The behavioral, cognitive and emotional dimensions of adolescents’ aggression were studied based on MANCOVA test the only significant component was emotional dimension.
Conclusion: Group Dialectical Behavior Therapy reduces adolescents' aggression by affecting the emotional dimension. However, DBT isn't sufficient for decreasing behavioral and cognitive dimensions of aggression in 8-session period. It needs a comprehensive intervention for decreasing the other two dimensions. This issue notices planning and implementation of comprehensive interventions for aggressive adolescents.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Dialectical Behavior Therapy
  • Group Skills Training
  • aggression
  • Adolescents